Wat is lezen?
Lezen is net als lopen: als je goed kijkt, doet iedereen het anders.
Dat heeft alles te maken met je opvoeding, de paden die je ingeslagen bent, de kennis in je knapzak en het lichaam waarmee je geboren bent.
Oorspronkelijk betekende lezen 'verzamelen', pas later werd daar de betekenis 'lezen van schrift' aan toegevoegd. Tussen de tegels lezen streeft ernaar met programma's, een podcastserie en evenementen te onderzoeken wat het betekent dat we als mensen kunnen lezen, en hoe we 'mens' zouden zijn als we niet meer in staat zijn om op een eigen manier ervaringen te verzamelen, of beter gezegd: om op eigen manier te lezen.
Hoewel we niet allemaal kunnen lopen, kunnen we wel allemaal verzamelen. Dus als je zou zeggen dat lezen vooral verzamelen is, kan echt iedereen het. Door te praten over ‘hoe je leest’ kun je dichter bij elkaars belevingswereld komen. Niet alleen inhoudelijk maar ook doordat je merkt hoe iemand anders nadenkt, associeert en woorden geeft aan 'het verzamelde'.
Tussen de tegels?
Zoals de fysieke wereld is aangepast - met bijvoorbeeld stoepen en bakstenen huizen - om er als mens gemakkelijker in te bewegen, zo is er ook de digitale wereld waarin we onze cultuur toegankelijk maken. Sociale media en andere websites (vrij vertaald: internetplaatsen) hebben strakke kaders waarin we blijk kunnen geven van onze meningen en ervaringen. Daarmee belandt een persoonlijk verhaal vaak binnen het verhaal van een populair medium. Wat er te vertellen valt is zelden in die vorm te vangen, omdat het juist genuanceerd is, en samenhangt met veel (f)actoren die niet allemaal tegelijk zichtbaar kunnen worden op één tegel. Duidelijkheid zorgt - naast overzichtelijkheid - daarom ook vaak voor blinde vlekken, uitsluiting en disnuance. Wat zit er tussen (of achter) die duidelijke tegels?
