Wat is lezen?

Lezen is net als lopen: als je goed kijkt, doet iedereen het anders. Dat heeft alles te maken met je opvoeding, de paden die je ingeslagen bent, de kennis in je knapzak en het lichaam waarmee je geboren bent. Door te praten over ‘hoe je leest’ kun je dichter bij elkaars belevingswereld komen. Niet alleen inhoudelijk maar ook doordat je merkt hoe iemand anders woorden geeft, nadenkt en associeert. 

Tussen de tegels?

Zoals de fysieke wereld is aangepast - met bijvoorbeeld stoepen en bakstenen huizen - om er als mens gemakkelijker in te bewegen, zo is er ook de digitale wereld waarin we onze cultuur toegankelijk maken. Sociale media en andere websites (vrij vertaald: internetplaatsen) voorzien ons van sjablonen waarin we blijk kunnen geven van onze meningen en ervaringen. Daarmee belandt een persoonlijk verhaal binnen het kader van een populair medium. Wat je te vertellen hebt is zelden in die duidelijkheid te vangen, omdat het juist genuanceerd is, en samenhangt met veel (f)actoren die je niet allemaal tegelijk zichtbaar kunt maken. Duidelijkheid zorgt - naast overzichtelijkheid - daarom ook vaak voor blinde vlekken, uitsluiting en disnuance. Wat zit er tussen (of achter) die duidelijke tegels?